Zabytki
Zabytki sakralne
Nasza gmina jest atrakcją zarówno dla tych którym potrzebna jest samotność jak i dla zainteresowanych zabytkami kultury materialnej. Zwiedzającym szczególnie polecamy zabytkowe kościoły, mające niesamowity urok, oddające piękno historyczne naszego regionu – Warmii. Warto zwiedzić czternastowieczny kościół parafialny w Blankach i kościół z drewnianą wieżą we wsi Kłębowo, kościoły gotyckie w Rogóżu, Kraszewie, Babiaku i Runowie, barokowy w Ignalinie oraz neogotyckie kościoły w Kochanówce i Jarandowie.
Kapliczki warmińskie stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu kulturowego Warmii. Ustanawiając godło herbu Gminy Lidzbark Warmiński, uznano, że najlepiej będzie reprezentować ją wizerunek kapliczki warmińskiej, zabytku na trwale wpisanego i kojarzonego z krajobrazem wiejskim dawnego biskupiego dominium. W gminie Lidzbark Warmiński występuje bardzo duża ilość tych zabytków (ponad 200), są one otaczane przez ludność wiejską ogromnym szacunkiem i opieką.
Dla przypomnienia … Pobożni Warmiacy stawiali kapliczki od setek lat, by chroniły ich m.in. przed pożarami i zarazą.
Są symbolem regionu, odróżniającym nas od sąsiednich Mazur. Warmiacy stawiali je, by podkreślić swój katolicyzm. Łączą się z tragicznymi losami Warmii, bo często budowano je po dramatycznych wydarzeniach: czasów wojen napoleońskich, rozbiorów, wielkiej epidemii dżumy w latach 1709-1711 czy czasów I wojny światowej. Kapliczki fundowano z potrzeby serca, z pobożności, ale czasem też, by odczarować złe miejsca, czyli takie, w których pojawiały się duchy czy zjawy. Chodziło zwykle o rozstaje dróg, okolice, w których umiejscowione były dziwne twory przyrody, np. wielkie głazy, czy tam, gdzie dokonano zabójstwa. Wierzono też, że w kapliczkach mieszkają demony zwane latawcami, będące wylatującymi i zaglądającymi na cmentarze i do wsi duszami niechrzczonych dzieci. Wokół kapliczek tętniło życie religijne wsi, szczególnie tam, gdzie nie było kościoła. Często umieszczano na nich dzwony, które zwoływały społeczność na nabożeństwa, alarmowały o pożarach, informowały o śmierci członków wspólnoty, ale także o porze dnia czy zebraniu wiejskim. Dzwonki obsługiwały zwykle kobiety, które wcześniej musiały przejść odpowiednie przeszkolenie, bo każde wydarzenie sygnalizował inny dźwięk.
Na podstawie “Kapliczki Warmińskie” Szymon T. Drej
